Het is weer tijd om de balans op te maken. De cijfers worden gerangschikt, analyses gemaakt. Wat valt tegen, wat valt mee? Lijstjes moeten afgewerkt worden, volbrachte taken afgevinkt. We leven met de klok…
Want de tijdsdruk om de cijfers tijdig gereed te hebben is vaak groot. Planningsafspraken worden gemaakt en in agenda’s gezet. In de Griekse oudheid werd dat ‘chronos’ genoemd: de lineaire, meetbare tijd, kloktijd. De chronostijd ‘knaagt’ en gaat onweerstaanbaar voorbij. Het is de tijd waarin we doel- en resultaatgericht te werk gaan en de tijd waarin we altijd tijd tekort komen.
Het veranderlijke karakter van de wereld waarin we leven en de subjectieve ervaring van tijd vraagt daarnaast om een andere dimensie van tijd.
In de Griekse oudheid werd dan ook onderscheid gemaakt tussen ‘chronos’ en ‘kairos’. Dit laatste is een dimensie van tijd waarin rust, aandacht en het zorgvuldig wegen van argumenten wordt ervaren. Dit is het doorbreken van een tijdsgrens naar een nieuwe beleving van tijd.
De tijd waarin wij leven valt niet te ontcijferen (naar de roman Onwetenheid van Milan Kundera, 2000). Leven op onze planeet vergt vandaag de dag veel meer verbeelding dan dat we van nature bezitten. We hebben weinig verbeelding en onderdrukken die bij een ander (naar het boek De Zwarte Zwaan van Nassim Nicholas Taleb, 2007).
Het opstellen van een jaarrekening of een financiële opstelling vraagt chronostijd om aan de juiste belanghebbenden verantwoording af te leggen. Maar neem ook de kairostijd om het verhaal achter de cijfers te ontdekken en te vertellen. Ga op zoek naar de balans tussen actie en bezinning. Ik wens u een goede ‘tijd’!
